جوش های عمقی مزمن، نوعی بیماری التهابی مزمن پوستی هستند که اغلب شبیه جوش های دردناک به نظر می رسند. اما در موارد شدید، این بیماری می تواند تأثیرات جدی بر سلامت جسم و روان بگذارد.

به گزارش انتخاب به نقل از انلی مای هلث، آیا تا به حال توده های کوچک و دردناکی زیر پوست تان ظاهر شده اند؟ فکر کردید فقط چند جوش معمولی هستند و منتظر ماندید تا خودبه خود خوب شوند؟ ممکن است همین طور باشد — مگر آن که این برجستگی ها دیر خوب شوند، مدام برگردند و زیر پوست مسیرهایی به نام تونل ایجاد کنند. در این صورت، با چیزی فراتر از یک جوش عادی روبه رو هستید. ممکن است با جوش های عمقی مزمن مواجه باشید؛ بیماری ای که گاهی به آن آکنه معکوس نیز گفته می شود.

اگر این بیماری برای تان ناآشناست، در ادامه هر آنچه باید درباره اش بدانید آمده است:

شیتال پوجاری، متخصص پوست توضیح می دهد که این بیماری نوعی التهاب مزمن پوستی است که بیشتر در نواحی چین دار بدن بروز می کند؛ مثل زیر بغل، کشاله ی ران، و گاهی باسن یا زیر سینه ها. به گفته ی او، این بیماری با جوش ها و آبسه های التهابی آغاز می شود که در ادامه تبدیل به تونل های پوستی و جای زخم می شوند.

پوجاری می گوید این بیماری مزمن و عودکننده است و می تواند هم زمان با آکنه های شدید ظاهر شود. دلیل آن، بسته شدن فولیکول های مو است؛ اغلب به خاطر تجمع سلول های مرده ی پوستی (کراتین) در منافذ پوست.

بر اساس آمار منتشرشده در StatPearls Publishing ، میزان شیوع این بیماری کمتر از 1٪ تا حدود 4٪ جمعیت برآورد می شود. شروع بیماری معمولاً بین بلوغ تا سن 40 سالگی است، و بیش ترین موارد در بازه ی سنی 21 تا 29 سال دیده می شوند. همچنین، زنان حدود سه برابر بیش تر از مردان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

جوش های عمقی مزمن معمولاً به شکل توده های دردناک و شبیه به جوش در زیر پوست ظاهر می شوند، به خصوص در قسمت هایی که پوست به هم ساییده می شود. این توده ها ممکن است به آبسه هایی تبدیل شوند که چرک دارند و در نهایت باعث ایجاد اسکار یا زخم می شوند.

این بیماری ماهیت عودکننده دارد؛ یعنی علائم آن ممکن است دوره ای ظاهر شده و دوباره فروکش کنند.

به گفته ی پوجاری، عوامل مختلفی در شکل گیری این بیماری نقش دارند؛ از جمله ژنتیک، چاقی و عوامل هورمونی.

او می گوید: چاقی عامل بسیار مهمی است، چون باعث افزایش تعریق، اصطکاک پوستی و در نتیجه انسداد فولیکول های مو می شود.

همچنین سیگار کشیدن یکی دیگر از عوامل محرک شناخته شده در بروز این بیماری است.

تشخیص بیماری معمولاً با معاینه بالینی انجام می شود. در مواردی خاص، ممکن است برای رد احتمال بیماری های عفونی، از بافت یا ترشحات نمونه برداری شود.

در مراحل ابتدایی و در هنگام عودهای خفیف، استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی و داروهای ضدالتهاب می تواند مؤثر باشد. در موارد شدیدتر، پزشکان از داروهای بیولوژیک استفاده می کنند.

پوجاری توضیح می دهد: در افرادی که عدم تعادل هورمونی دارند، درمان های هورمونی می تواند کمک کننده باشد. همچنین، حذف موهای زائد با لیزر می تواند باعث کاهش رشد موها و در نتیجه کاهش علائم شود.

در موارد بسیار پیشرفته و مقاوم به درمان، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن کامل ناحیه ی درگیر و پیوند پوست باشد.

این بیماری در موارد شدید می تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد؛ چون ترشحات ناشی از آن ممکن است لباس را لکه دار کند و باعث شرمساری اجتماعی شود. وقتی نواحی کشاله ی ران درگیر می شوند، حتی ممکن است توانایی حرکت فرد را هم مختل کنند. در چنین شرایطی، مشاوره با روان شناس می تواند در کاهش فشار روانی مفید باشد.

جوش های عمقی مزمن، بیماری ای هستند که باعث بروز توده های دردناک زیر پوست می شوند، به ویژه در نواحی ای که پوست با پوست اصطکاک دارد. این توده ها ممکن است با جوش های معمولی اشتباه گرفته شوند، اما تفاوت اصلی در این است که می توانند به صورت مکرر عود کنند و حتی تونل هایی در زیر پوست ایجاد کنند.

اگر با چنین علائمی روبه رو شدید، بسیار مهم است که به یک متخصص پوست مراجعه کنید. همچنین اگر این بیماری به سلامت روان تان آسیب می زند، حتماً از حمایت روان شناختی نیز بهره بگیرید.