حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی نوشت:

1- این فرض اگرچه با توجه به هویت وابسته و دست نشانده سران بسیاری از کشورهای اسلامی، دور از ذهن و محال به نظر می رسد، ولی فرض محال که محال نیست ! حالا فرض کنید که همه دولت های اسلامی با صدور یک بیانیه مشترک جنایات رژیم صهیونیستی و قتل عام و نسل کشی مردم غزه را محکوم کنند. خُب، بعد چه می شود؟! آیا صهیونیست ها دست از جنایت برمی دارند؟! پاسخ به یقین منفی است! رژیم صهیونیستی تاکنون به کدام قطعنامه و کدامیک از کنوانسیون ها و قوانین بین المللی تن داده است که بیانیه مشترک کشورهای اسلامی دومین آن ها باشد؟!

2- برخی از دولت های حاکم بر کشورهای اسلامی نه فقط علیه رژیم نسل کش و جنایتکار صهیونیستی اقدامی نمی کنند، بلکه با این رژیم ضدبشری روابط اقتصادی پنهان نیز دارند و در بزنگاه ها، ازجمله به هنگام حملات جانانه انقلابیون عزیز و غیرتمند یمن به کشتی های حامل کالا برای رژیم صهیونیستی، با راه اندازی خط دریایی- زمینی به کمک اسراییل شتافتند و… این همکاری دولت های به ظاهر اسلامی با رژیم صهیونیستی نیز ریشه در ماهیت دست نشانده آن ها دارد و مادام که دست نشانده اند، این روند کثیف و پلید ادامه خواهد داشت. پس چاره چیست؟! چگونه می توان قتل عام کودکان و زنان و مردان غزه با تحمیل گرسنگی بر آنان را شاهد بود و دست روی دست گذاشته و فقط نظاره کرد؟!

3- چاره کار و نسخه نجات بخش را باید در این دستورالعمل حضرت امام خمینی -رضوان الله تعالی علیه- جست وجو کرد. هرچه ضعف در مسلمین و فساد در ممالک اسلامی است، از حکومت هاست … ملت ها باید دولت هایی که بر خلاف مصالح اسلامی و مصالح ملت ها عمل می کنند با آن ها همان معامله کنند که ملت ایران با شاه مخلوع کرد. و اگر این مطلب در آن جاهایی که دولت ها بر خلاف مسیر ملت ها عمل می کنند عمل بشود، حل مشکلات می شود و دست اجانب از ممالک اسلامی کوتاه می شود. و من از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم که یا حکومت ها را به هوش بیاورد که موافق اسلام و مصالح مسلمین عمل کنند، یا ملت ها را بر آن ها غلبه بدهد که آن ها را قلع و قمع کند .

4- شورش ملت ها علیه حاکمان دست نشانده در سال های 2010 تا 2012 میلادی (1389 تا 1391) به گونه ای سراسری در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا اتفاق افتاد و مردم در کشورهای عربی علیه دولت های دست نشانده و حاکمان جور قیام کرده و به خیابان ها ریختند. از آنجا که این قیام سراسری بیشتر کشورهای عربی را فرا گرفته بود، از آن با عنوان بهار عربی یاد می کردند ولی بیداری اسلامی گویاترین نام برای آن قیام سراسری بود. قیام ملت ها سه ویژگی برجسته و منحصر به فرد داشت که نه فقط قدرت های غربی، بلکه حاکمان دست نشانده کشورهای عربی نیز قادر به کتمان آن نبودند.

این سه ویژگی که از آن باعنوان شناسنامه بیداری اسلامی یاد می شد، عبارت بودند از؛ اسلامی بودن، مردمی بودن و ضداستکباری بودن قیام. این سه ویژگی دقیقاً همان ویژگی ها و خصوصیات انقلاب اسلامی در ایران بود. از حضرت آقاست که امام جریان بیداری اسلامی را به راه انداخت. دوره انفعال و بی تحرّکی در دنیای اسلام، با حرکت امام، به سمت ضعف و نابودی حرکت کرد. امروز امّت اسلامی نسبت به دوران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و دوران قبل از امام، پُرتحرّک تر، فعّال تر، آماده تر، سرزنده تر است، اگرچه همچنان نیاز به بیشتر کار کردن در این زمینه محسوس است .

5- قیام گسترده بیداری اسلامی ، اگر چه دوام چندانی نداشت ولی آثار باقی مانده آن را به صورت آتش زیر خاکستر در بسیاری از دولت های [ به ظاهر] اسلامی، می توان دید. امروزه و مخصوصاً بعد از جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی که تمامیت جهان اسلام و همه ملت های مسلمان را نشانه گرفته است، علاوه بر ملت های مسلمان، سایر ملت ها در سراسر جهان و مخصوصاً افکار عمومی مردم در کشورهای غربی را نیز علیه صهیونیست ها برانگیخته است و ملت ها آماده خیزش علیه رژیم صهیونیستی و حامیان غربی آن هستند و در این مسیر دولت های دست نشانده را هم سد راه می دانند.

شواهد بسیاری از این آمادگی در میان ملت های مسلمان حکایت می کند و نشانه هایی از شعله ور شدن آن آتش مقدسِ زیر خاکستر به چشم می خورد. دور نیست که یکی از دو خواسته حضرت امام -رضوان الله تعالی علیه- جامه عمل بپوشد یا حاکمان به مصالح مسلمین عمل کنند و یا از سوی ملت هایشان قلع و قمع شوند …

شواهد فراوانی حاکی از آن است که آنچه در این وجیزه مورد اشاره قرار گرفت، در حال وقوع است و انتظار آن است که سران برخی از کشورهای اسلامی گزینه اول را انتخاب کنند و مصالح مسلمین را که مصلحت خود آن ها نیز هست بر پیوندهای آشکار و پنهان با قدرت های استکباری ترجیح بدهند و یقین بدانند که خیر و سعادت دنیا و آخرت آنان در همین است.