هر موش خرما یا سنجاب زمینی، حدود نیم کیلو وزن دارد و در برخی کشورها درست مثل گربه های تهران خودمان، آزادانه می چرخند و ورجه ورجه می کنند.

به گزارش همشهری آنلاین، با این تفاوت که گربه ها جایی کنار باغچه ها و زیر ماشین ها شب ها را می گذرانند، اما موش خرماها حتما باید تونلی زیر زمینی داشته باشند و شب ها در آنجا بخوابند.

اما مشکل از آنجا آغاز شده که در شهر ریچاردسون در ایالت تگزاس آمریکا، جمعیت این جونده زیرک در دو دهه اخیر به شکل فزاینده ای زیادشده، به نحوی که این روزها اهالی این شهر هر جا که قدم می گذارند، یکهو زیر پایشان خالی می شود و مزاحم یک خانواده پر جمعیت موش خرما می شوند!

البته در دهه های گذشته، خانه موش خرماها معمولا خارج از شهر بود و جمعیت آن ها را موجوداتی مثل جغدها و مارها تعدیل می کردند؛ اما چون انسان ها از مارها و جغدها بدشان می آید، سال هاست با شکار این موجودات، شر آن ها را کم کرده اند و حالا اگر شما جای موش خرماها باشید کجا را برای زندگی انتخاب می کنید؟

شهری که چیزی آن ها را تهدید نمی کند یا خارج از شهری که کلی مار و روباه و جغد در کمین نشسته اند؟

مدیران این شهر، هنوز آمار دقیقی از سنجاب های زمینی ندارند؛ اما برخی تصور می کنند جمعیت آن ها چند برابر اهالی شهر شده. چون این شهر در امتداد رودخانه است و پر از زمین های کشاورزی، امکان سمپاشی هم وجود ندارد، چون در این صورت آب رودخانه هم آلوده می شود و به محصولات کشاورزی هم آسیب می رسد. حتی اگر یک خانه برای این موجود بامزه، تله گذاری هم کند، احتمالا موش خرماهای بیشتری زیر خانه همسایه تونل می سازند!

در نزدیکی این شهر، پایگاهی برای استقرار بمب افکن ها و موشک های بالستیک بین قاره ای وجود دارد که به پایگاه موش خرما معروف شده است که یکی از کارهای مهم سربازان این پایگاه، شکار موش خرماهای زبل است که معمولا از پس شکارشان هم بر نمی آیند.