دانشمندان اعلام کردند اولین داروی لاغری جهان که بدون کاهش اشتها، فقط با افزایش مصرف انرژی چربی ها را می سوزاند، فاز نخست کارآزمایی بالینی را با موفقیت پشت سر گذاشته است. این دارو SANA نام دارد و برای سوزاندن چربی ها نیازی به فعالیت بدنی ندارد.

به گزارش دیجیاتو به نقل از نیواطلس، دانشمندان مؤسسهٔ پاستور مونته ویدئو (IP Montevideo) و دانشگاه جمهوری اروگوئه (Udelar) پیش تر در مطالعه پیش بالینی سانا (SANA) روی موش ها به نتایج امیدوارکننده ای رسیده بودند و حالا در کارآزمایی بالینی نشان دادند که این دارو برای مصرف انسان نیز ایمن و مؤثر است.

داروهای محبوبی مانند اوزمپیک (از خانواده GLP-1) با تأثیر بر هورمون ها و کاهش اشتها عمل می کنند، اما داروی SANA که حاصل بیش از یک دهه تحقیق در اروگوئه است، یک مسیر کاملاً متفاوت را هدف قرار داده است: ترموژنز یا تولید گرما. این دارو، سلول های چربی سفید بدن (که معمولاً فقط کالری ذخیره می کنند) را به کوره های فعال تبدیل می کند تا حتی در حالت استراحت نیز انرژی بسوزانند.

این دارو یک آنزیم کلیدی در متابولیسم کراتین به نام AGAT را هدف قرار می دهد. SANA با تشکیل یک پیوند کووالانسی با این آنزیم، موتورخانه انرژی سلول های چربی را به طور مداوم فعال نگه می دارد. این پیوند دائمی به این معناست که اثر چربی سوزی دارو می تواند برای مدت طولانی، حتی با یک دوز واحد، ادامه یابد و نیاز به مصرف روزانه یا هفتگی را از بین ببرد.

فاز اول کارآزمایی بالینی که بر روی 44 شرکت کننده انجام شد، نتایج بسیار امیدوارکننده ای را به همراه داشت؛ دارو در تمام دوزها ایمن و به خوبی قابل تحمل بود و هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشد. گروهی که بالاترین دوز را دریافت کردند، به طور متوسط 3 درصد از وزن بدن خود را فقط در دو هفته از دست دادند، بدون آنکه توده عضلانی آنها کاهش یابد (مشکلی که در داروهای GLP-1 رایج است). همچنین برخلاف سایر داروها، SANA هیچ تأثیری بر اشتهای شرکت کنندگان نداشت.

SANA اولین داروی مولکولی است که به طور کامل در اروگوئه طراحی و توسعه یافته و توسط یک استارتاپ بیوتکنولوژی از آمریکای جنوبی به نام Eolo Pharma به مرحله آزمایش بالینی رسیده است. بااین حال، محققان تأکید می کنند که پیوند دائمی این دارو با پروتیین ها، با خطرات بالقوه ای نیز همراه است. اگر این دارو به پروتیین های غیرهدف متصل شود، می تواند عوارض ناخواسته ای ایجاد کند که این موضوع در مطالعات طولانی مدت تر به دقت بررسی خواهد شد. فاز دوم کارآزمایی های انسانی که شامل گروه بزرگ تری از شرکت کنندگان، از جمله افراد مبتلا به دیابت نوع 2، خواهد بود، برای اواخر سال 2025 برنامه ریزی شده است.

یافته های این پژوهش در ژورنال Nature Metabolism منتشر شده است.