از دید برخی تحلیلگران یکی از مهم ترین اصلاحاتی که باید در دستور کار حاکمیت قرار گیرد، پاسخ به مطالبات برجسته شده مردم است؛ به ویژه آن دسته از خواسته هایی که از سوی نخبگان اجتماعی و سیاسی مطرح می شوند. این موضوع، به گفته محمدصادق جوادی حصار، فعال سیاسی اصلاح طلب، از الزامات اصلاح حکمرانی در دوران گذار از جنگ است؛ دورانی که خود به یکی از محورهای اصلی بحث های سیاسی روز تبدیل شده است.

به گزارش روزنامه اعتماد، وی درباره رویه های اصلاحی که نظام حکمرانی در دوران تازه باید در پیش بگیرد، به این نکته اشاره می کند: یکی از اصلاحاتی که حتما باید مورد توجه حاکمیت قرار بگیرد، مطالبات به سطح آمده مردم به خصوص زمانی است که توسط نخبگان اجتماعی و سیاسی مطرح می شوند.

وی متذکر می شود: موضوعی که این روزها مورد توجه جامعه سیاسی و مردم قرار گرفته، این است که حالا که افراد و جریانات معارض، منتقد و مخالف با جمهوری اسلامی بر سر مساله ایران و تمامیت ارضی کشور به تفاهم رسیده اند، جمهوری اسلامی هم وسعت نظری نشان داده و آن دسته از مخالفان جمهوری اسلامی که مخالفت آنها در حوزه نظر و رسانه بوده و دست شان به خون آلوده نشده، مورد عفو عمومی قرار بگیرند. این روند برای جمهوری اسلامی، نوعی قدرت نمایی هم محسوب می شود و کسی تصور نمی کند که از سر ضعف چنین اقدامی صورت گرفته باشد. قدرت نمایی که ناشی از اعتماد به مردم است.

جوادی حصار ادامه می دهد: جمهوری اسلامی به مردم می گوید من به شما اعتماد دارم و چون شما می خواهید چنین اتفاقی رخ بدهد، مطمئن هستم شما خودتان به لوازم این اتفاق توجه داشته و جامعه را کنترل می کنید. یکی از اصلاحات ضروری، همین مساله مواجهه منطقی و عقلانی با موضوع منتقدان و مخالفان سیاسی است. مخالفانی که بر سر مساله ایران و تمامیت ارضی کشور با مطالبات مردم همراهی داشته اند، می توانند با عفو کامل مواجه شوند. مساله دوم تسهیل در حوزه قانونگذاری است. ما قوانین معارض، دست و پاگیر و محدود کننده در جمهوری اسلامی زیاد داریم که اختلاف آفرین هستند.

وی افزود: بحث هایی که در حوزه گزینشگری وجود دارد از این جمله موارد هستند. گزینش های سخت و بی موردی که جوانان مارا از استخدام در دولت، حضور در دانشگاه ها و فعالیت های صنفی محروم کرده و برای آنها مانع ایجاد می کند. اصولا مسائل مرتبط با گزینش ها و حراست ها، تعامل دولت و ملت را سخت کرده است.

او یادآور می شود: یکی از اصلاحاتی که این دولت به آن نیاز جدی دارد بحث تسهیل به کارگیری نیروها است. در مجلس و دولت قبل، قانونی وضع شد که دولت وقتی قصد دارد نیرویی را به کار بگیرد ابتدا باید مورد تایید حراست ها قرار بگیرد. حتی برای سرپرستی دستگاهی هم فرد باید تاییدیه صلاحیت حراست را بگیرد تا برای مدتی سر کار باشد تا بعدا با اعمال گزینش نهایی برای انجام مسوولیت رد یا قبول شود. اخیرا شاهد مورد عجیبی بودم. فردی 5 ماه به عنوان سرپرست کار کرد اما بعد گفتند شما واجد صلاحیت نیستید و باید بروی پی کارت! حاکمیت، دست دولت را باید برای به کارگیری نیروهای مورد نیاز خود باز بگذارد. اینکه هر گزینه مورد نظر دولت، توسط حراست ها رد شود و دولت نتواند از نیروهای سمپات و طرفداران خود به درستی استفاده کند، مشکل ساز است.

جوادی حصار همچنین می گوید: یکی دیگر از عوامل نارضایتی عمومی که من در جریان آن هستم، این است که نمایندگان مجلس بیش از حد متعارف، معقول و منطقی در فعالیت های قوه مجریه دخالت می کنند. مثلا رییس آموزش و پرورش شهرستانی قرار است فعالیت کند، نماینده می گوید نه من این فرد را قبول ندارم، نهایتا وزیر هم هیچ کاری نمی تواند بکند. رییس آموزش و پرورشی، بیش از 5 الی 6 ماه کار می کند، نیمی از مدیرانش بلاتکلیف هستند، چرا که نماینده اجازه نمی دهد. این در حالی است که رهبر انقلاب هم اشاره کردند که قوه مجریه باید استقلال داشته باشد، اما نمایندگان مجلس به صورت آشکار دخالت کرده و نمی گذارند.

این فعال سیاسی اصلاح طلب در تشریح اصلاحات ضروری بعدی می گوید: یکی دیگر از اصلاحات ضروری در شرایط فعلی، بازگشت به قانون مادر است. قانون مادر ما، قانون اساسی است. در قانون اساسی ایران، گزینشگری های سلیقه ای وجود ندارد. باید توجه داشت، مساله نظارت استصوابی که خروجی آن مجلسی مانند مجلس فعلی و کاهش های مشارکت به زیر 20 درصد است، شایستگان را از عرصه های مدیریتی خارج می کند. به نظرم حاکمیت برای بازگشت به مردم و تضمین بقا و استحکام خود باید اعتماد خود به رای و نظر مردم را افزایش بدهد. باید اجازه بدهد مردم به جای مسوولان انتخاب کنند. این رابطه معکوس نیست و مسوولان اجازه ندارند به جای مردم فردی را انتخاب کنند. همان منابع چهارگانه ای که قبلا توسط مجمع تشخیص اعلام شده بود که باید در حوزه موضوعاتی چون تابعیت فرد، نداشتن سوءسابقه و... اعلام نظر کنند، کافی است.

جوادی حصار تاکید می کند: اینکه در مورد فرد تحقیق و تفحص صورت بگیرد که آیا فلان شخص به مسجد می رود و در نماز جماعت شرکت می کند یا نه؟ موارد دست و پاگیری است که مردم را از حضور افراد نخبه و شایسته محروم می کند. هر اندازه مردم در تعیین حق سرنوشت خود کمتر دخالت داشته باشند، سطح مشارکت آنها پایین تر می آید و هر اندازه سطح مشارکت مردم پایین بیاید، مشکلات نظام بیشتر می شود. برای اینکه بخواهیم بین ملت و دولت، پل های مستحکم تری بزنیم و مراودات بین دولت - ملت نزدیک تر شود، راهش این است که اعتماد اکثریت مردم جایگزین گزینشگری های خاصی شود که شرایط امروز محصول همین گزینش ها است.