در میان ده ها موضوع حیاتی که در عرصه فرهنگ و هنر وجود دارد، پرداختن به پیرپسر در اولویت نیست. وقت آن است که کمیسیون فرهنگی مجلس، نگاهش را به مسائل بزرگ تری چون ساماندهی نمایش خانگی، روشن کردن تکلیف قانون ساترا و توزیع عادلانه بودجه فرهنگی معطوف کند.

به گزارش تسنیم، کمیسیون فرهنگی مجلس به عنوان یکی از نهادهای کلیدی در عرصه قانون گذاری و نظارت بر فرهنگ و هنر کشور، نقشی حساس و تأثیرگذار دارد. با این حال، به نظر می رسد این کمیسیون در روزهای اخیر، بیش از آنکه به مسائل بنیادین و کلان فرهنگی بپردازد، تمرکز خود را معطوف به موضوعات حاشیه ای و پراکنده کرده است. یکی از این موارد، پرونده فیلم سینمایی پیرپسر است؛ فیلمی که گرچه از منظر فنی و هنری نقاط قوت قابل توجهی دارد، اما پرسش اینجاست که آیا پرداختن گسترده به آن، در اولویت اصلی کمیسیون فرهنگی مجلس قرار دارد؟ آن هم در شرایطی که بحران های عمیق تری در عرصه فرهنگ و هنر کشور همچنان بی پاسخ مانده اند.

نکته قابل تأمل آن است که فیلم پیرپسر پیش از این در بخش ویژه جشنواره فیلم فجر با اکرانی خصوصی و پربازدید، میزبان جمعی از اهالی رسانه، فرهنگ، هنر و برخی مسئولان بود؛ نمایشی که با استقبال قابل توجهی همراه شد. با این حال، چرا در آن اکران، هیچ یک از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس حضور نداشتند تا دیدگاه یا واکنشی رسمی نسبت به اثر ارائه دهند؟

جالب تر آنکه این فیلم از 21 خرداد در سینماهای کشور به نمایش درآمده، اما واکنش رسمی یکی از نمایندگان کمیسیون با چندین هفته تأخیر مطرح شده است؛ تأخیری که جای پرسش دارد.

حمید رسایی، نماینده تهران و نایب رییس اول کمیسیون فرهنگی مجلس، در یادداشتی نوشت: فیلم پیرپسر را در سینما تماشا کردم. برخی تماشاگران حاضر نیز نسبت به محتوای آن اعتراضاتی داشتند. توضیح دادم که به دلیل بررسی این فیلم در کمیسیون فرهنگی، برای دیدن آن به سینما آمده ام. به نظر می رسد مهم ترین هدف فیلم، زیر سؤال بردن ولایت پدر و مفهوم خانواده باشد. به همین دلیل، پرونده آن برای بررسی به کمیسیون ارجاع شده است.

فیلم پیرپسر به کارگردانی اکتای براهنی، اگرچه محتوای بحث برانگیزی دارد، اما در اجرا و بازیگری، جای تحسین دارد. با این حال، واکنش ها و تمرکز کمیسیون فرهنگی روی پرونده این فیلم، آن قدر اهمیت دارد که نادیده گرفتن مسائل کلان تر به نظر می رسد. مشکل اصلی این است که کمیسیون فرهنگی به جای اینکه انرژی و زمان خود را روی موضوعات عمیق و ساختاری بگذارد، گرفتار بحث های جزیی شده است.

اما به راستی چرا پرونده یک فیلم خاص این قدر محل تمرکز قرار گرفته، در حالی که بسیاری از مشکلات عمیق تر و بنیادی تر فرهنگ و هنر کشور بی پاسخ مانده اند؟ این که می گوییم وقت آن است که کمیسیون فرهنگی چشمانش را به واقعیت های بزرگ تر باز کند؛ به این خاطر است که:

یکی از معضلات بزرگ امروز فرهنگ و هنر، بلاتکلیفی در قانون و مقررات شبکه نمایش خانگی است. قانون ساترا که باید تنظیم کننده و ناظر این حوزه باشد، هنوز به صورت کامل و کارآمد اجرا نشده و این باعث شده قیمت ها افسارگسیخته افزایش یابد و مخاطبان و تولیدکنندگان با مشکل مواجه شوند.

این وضعیت باعث شده قیمت گذاری اشتراک ها به شکل افسارگسیخته ای افزایش یابد و مخاطبان و تولیدکنندگان محتوا با مشکلات جدی روبرو شوند. غیبت واکنش موثر کمیسیون فرهنگی نسبت به این بحران، سوالات جدی درباره اولویت بندی های این کمیسیون ایجاد کرده است.

این موضوع نه تنها نیازمند واکنش جدی کمیسیون فرهنگی است، بلکه انتظار می رود که با تعیین تکلیف سریع و شفاف قانون ساترا، دست کم قدم های مؤثری در ساماندهی این فضا برداشته شود.

موضوع بعدی به بودجه فرهنگی برمی گردد؛ هر سال بودجه فرهنگی کشور افزایش پیدا می کند اما سهم هر بخش و شاخه فرهنگی از این بودجه به شکل عادلانه توزیع نمی شود. تئاتری ها، هنرمندان تجسمی و حتی سینمای اجتماعی، از بی عدالتی در تخصیص بودجه گلایه دارند. وظیفه کمیسیون فرهنگی این است که با رصد دقیق و فشار به دستگاه های مسئول، عدالت را به فضای بودجه بندی فرهنگی بازگرداند.

مسائل معیشتی، بیمه و حتی مسکن هنرمندان و سینماگران سال هاست که به یک مشکل مزمن تبدیل شده و هنوز راه حلی برای آن ارائه نشده است. انتظار می رود کمیسیون فرهنگی با حمایت از اصناف و ایجاد سازوکارهای موثر، پاسخگوی این نیازها باشد و دغدغه های جدی این بخش را فراموش نکند.

فعالان رسانه ای نیز در این میان با مشکلات صنفی و قانونی زیادی مواجه اند. نبود ساختارهای صنفی قوی و قوانین حمایتی ناکافی، فضای فعالیت رسانه ها را دشوار ساخته است. کمیسیون فرهنگی مجلس در این زمینه نیز وظیفه دارد که با پیگیری و اصلاح ساختارها، شرایط بهتری برای فعالیت رسانه ها و اصحاب خبر فراهم کند.

در نهایت، آنچه بیش از هر چیز ضروری است، بازنگری در اولویت های کمیسیون فرهنگی مجلس است. تمرکز بر بحران هایی مانند ساماندهی شبکه نمایش خانگی، عادلانه کردن بودجه های فرهنگی، حل مشکلات معیشتی هنرمندان و تسهیل فعالیت رسانه ها، از ضرورت های اساسی این روزهاست. از اعضای محترم کمیسیون فرهنگی انتظار می رود به جای ورود به مسائل جزیی و حاشیه ای، با نگاه کلان تر و راهبردی تر، برای ارتقای فرهنگ و هنر کشور تلاش کنند و مشکلات عمیق و بنیادین را در دستور کار قرار دهند.