در یکی از سهمگین ترین آتش سوزی های سال های اخیر جنوب کشور، بیش از هزاران اصله نخل بارور در روستاهای نهر کوت، ابوشکر، کوت شنوف و ابوغزلان از توابع دهستان منیوحی آبادان طعمه حریق شد؛ فاجعه ای که حاصل زنجیره ای از ترک فعل، سوءمدیریت در منابع آب و غفلت نهادهای مسئول است.

به گزارش رکنا، این حادثه که بار دیگر بحران مدیریت منابع، نبود زیرساخت های ایمنی و غیبت نهادهای مسئول را برجسته کرده، با واکنش شدید ساکنان و کشاورزان منطقه همراه بوده است؛ مردمی که تمام دارایی و معیشت شان در چند ساعت به خاکستر بدل شد.

نخلستان اهالی منطقه با بیان اینکه دهستان منیوحی به رغم آنکه بزرگ ترین دهستان شهرستان آبادان محسوب می شود، فاقد ایستگاه آتش نشانی فعال است. گفتند: ساختمان این مرکز حدود یک دهه پیش ساخته شد و در دوره ای کوتاه، یک دستگاه خودرو و تعداد اندکی نیروی آتش نشانی در آن مستقر شدند، اما به دلیل اختلاف نظر و ناهماهنگی میان شهرداری و بخشداری بر سر پرداخت حقوق و مسئولیت اجرایی، این مرکز عملاً تعطیل و بلااستفاده باقی ماند. فقدان تجهیزات و نیروی انسانی در زمان وقوع بحران، منجر به گسترش سریع آتش سوزی وعدم امکان مهار به موقع آن شد.

مطابق اظهارات اهالی، آتش سوزی اخیر تنها یک رویداد تصادفی یا طبیعی نیست، بلکه محصول زنجیره ای از سوء مدیریت، ترک فعل، و غفلت نهادهای مختلف است. در این میان، سازمان آب و برق خوزستان یکی از متهمان اصلی معرفی می شود.

به گفته منابع محلی، دو عامل در حوزه عملکرد این سازمان نقش تعیین کننده در بروز و تشدید حریق ایفا کرده است: نخست، خاکی بودن کانال های آبیاری در منطقه که باعث انتقال بذر نی به درون نخلستان ها و رشد گسترده نی زارها شده؛ پوشش گیاهی متراکم و خشک این نی زارها در کنار بادهای گرم و نبود رطوبت کافی، آتش گیری سریع و گسترش بی سابقه حریق را ممکن کرده است.

نخلستان دوم، قطع کامل یا کاهش شدید جریان آب به نخلستان ها طی دو ماه گذشته که خشکی زمین و پوشش گیاهی اطراف نخل ها را به شدت افزایش داده و محیط را مستعد شعله وری گسترده کرده است.

این وضعیت، نه تنها نشان از فقدان برنامه ریزی در مدیریت منابع آب دارد، بلکه بیانگر غفلت آشکار در اعمال وظایف قانونی از سوی متولیان تأمین و توزیع آب کشاورزی است.

از سوی دیگر، نقش نمایندگان مجلس شورای اسلامی - که برخی از آنان در دوره های گذشته نیز در این جایگاه حضور داشته اند- در پیشگیری و حل بحران های مکرر نخلستان های آبادان، به درستی زیر سوال رفته است. عدم پیگیری ایجاد زیرساخت های ایمنی، غیبت در مطالبه گری حقوق کشاورزان، و سکوت در برابر تکرار سالانه این بحران ها، مصداق بارز ترک فعل نمایندگان منتخب مردم است.

پرسش افکار عمومی این است که چرا طی بیش از یک دهه، مسئله ای به روشنی قابل پیش بینی همچنان بدون راه حل باقی مانده و چرا نهادهای نظارتی نسبت به این قصورهای زنجیره ای سکوت کرده اند؟

مردم دهستان منیوحی اکنون نه تنها با مشکل معیشتی و زیست محیطی روبه رو هستند، بلکه با احساسی عمیق از بی پناهی و فقدان عدالت مواجه اند.

ضروری است نهادهای مسئول از جمله سازمان بازرسی کل کشور، دیوان محاسبات و کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی به فوریت به بررسی ابعاد این فاجعه و شناسایی مسئولان مستقیم و غیرمستقیم آن بپردازند.

استمرار وضعیت فعلی، نه تنها تهدیدی برای امنیت غذایی و زیستی منطقه است، بلکه مشروعیت نهادهای مدیریتی را در چشم افکار عمومی به شدت تضعیف خواهد کرد.