روزنامه فرهیختگان در مطلبی به سفر زمینی رییس دولت چهاردهم به تبریز و حواشی به وجودآمده درباره آن پرداخته است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: رییس جمهور پیش از روز تاسوعا و تنها چندروز پس از اعلام آتش بس، تصمیم می گیرد به صورت زمینی راهی تبریز شود. هر سه خودرو ی کاروان حامل پزشکیان، در جاده بنزین تمام می کنند و نرسیده به خروجی اتوبان رشت در یک مجتمع بنزین می زنند، پس از سوخت گیری، کاروان به جاده برمی گردد و پس از طی مسافتی خودروها نرسیده به تاکستان خاموش می شوند. و بقیه ماجرا…

در طول جنگ 12 روزه خطرات زیادی متوجه مسئولان رده بالای کشور بود و طبیعی است در چنین شرایطی محدودیت هایی برای رفت وآمد آنان لحاظ شود. از طرفی چند روز پس از آغاز تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به ایران و پس از ترور برخی فرماندهان عالی رتبه نظامی ایران، جلسه شورای عالی امنیت ملی با حضور سران قوا هم هدف حمله اسراییل قرار گرفت که نجات سران قوا در آن شرایط به معجزه ای شبیه بود. در این شرایط، سفر 700 کیلومتری رییس جمهور، به شکل زمینی و سپس از طریق تاکسی و نه تنها ماشین دولتی، چه توجیهی دارد؟

سفر رییس جمهور باید از نظر فنی و لجستیکی کاملاً آماده و پیش بینی شده باشد. اینکه سه خودروی اسکورت هم زمان مجبور به سوخت گیری در مسیر می شوند، ضعف در برنامه ریزی و آماده سازی تیم حفاظت و لجستیک را نشان می دهد، حتی مردم عادی هم زمانی که می خواهند به سفری هرچند کوتاه بروند، اولین کارشان پر کردن باک بنزین است. در سفر زمینی دقیقاً چه چیزی مهم تر از سوخت گیری است که تیم رییس جمهور مشغول آن شده و بنزین زدن را فراموش کرده است؟

طبق روایت بازرس ویژه، سوخت از جایگاهی تهیه شده که پیش تر هم تخلف داشته است. اگر این اطلاعات درست است، چرا چنین جایگاهی هنوز فعال است و اگر نادرست است، چرا مقام رسمی دولت چنین ادعای نادرستی را مطرح کرده است؟ طبق اطلاعیه شرکت پخش فراورده های نفتی، نمونه گیری از تمام نازل های سوخت گیری جایگاهی که متهم به ارائه بنزین بی کیفیت شده، در تاریخ های یکم، ششم، شانزدهم و هفدهم تیر امسال، انجام شده که بر اساس گزارش های رسمی، هیچ گونه انحرافی در کیفیت یا کمیت فرآورده های عرضه شده و نیز هیچ نشانه ای از اختلاط سوخت با آب مشاهده نشده است.

از سویی سخنگوی صنف جایگاه داران هم گفته در آن جایگاه عرضه سوخت در همان روز، 1000 خودرو بنزین زده اند و هیچ یک دچار مشکل نشده اند. باید توجه داشت دود این تناقض در روایت در چشم سرمایه اجتماعی می رود و منجر به بی اعتمادی به روایت رسمی می شود.

ابهامات سخنان مصطفی مولوی بیش از آن چیزی است که گفته شد. او با نام بردن از شهرها و اتوبان ها، فقط کم مانده مسیر دقیق رفت وآمد پزشکیان را با رسم شکل روی نقشه نشان دهد! درحالی که شهرهایی که نام می برد، ربط منطقی هم به همدیگر ندارند. عمق فاجعه وقتی است که گفته می شود رییس جمهور ادامه مسیر از قزوین را با تاکسی به تبریز رفته اند!

اینکه رییس جمهور بدون هماهنگی با نهادهای استانی و صرفاً با سوارشدن به تاکسی مسیر سفر را ادامه می دهد، نشانه سادگی او نیست، بلکه بی اعتنایی کامل به پروتکل های امنیتی و ناهماهنگی بین دستگاهی است. در شرایطی که دشمن متجاوز از هیچ نقشه و پروژه کثیفی برای ترور مقامات دریغ نمی کند، چرا به جای تماس با مسئولان استانی و حل وفصل موضوع، اجازه سفر رییس جمهور با یک خودروی غیردولتی در مسافت طولانی صادر شده است؟

فلسفه اسکورت در سفرهای مقامات عالی رتبه بر پایه پوشش و پشتیبانی در شرایط اضطراری و امنیتی استوار است. اسکورت یک حرکت نمایشی نیست، بلکه مأموریت دارد در صورت بروز هرگونه اختلال، فوراً وارد عمل شده و امنیت و تداوم حرکت را تضمین کند.

بااین حال در این ماجرا شاهدیم که هر سه خودروی کاروان رییس جمهور که قرار بوده مکمل و پشتیبان یکدیگر باشند به طور هم زمان بنزین تمام می کنند و بعد طبق ادعای مولوی، به طور هم زمان خاموش می شوند. این اتفاق عملاً فلسفه اسکورت را زیر سؤال می برد. اگر قرار باشد در نتیجه یک اتفاق ساده مثل سوخت گیری، همه خودروهای همراه از کار بیفتند، در موقعیت های پیچیده تر چه تضمینی برای حفظ امنیت وجود خواهد داشت؟

درحالی که انتظار می رفت رسانه های دولتی و نزدیک به دولت با دید انتقادی به ضعف تیم حفاظت و سازوکارهای نظارتی و نیز انتقاد از اصرار به انجام این سفر غیرضروری نگاه کنند، با روایت هایی سطحی از سادگی و مردمی بودن سعی کردند ماجرا را به سناریویی تبلیغاتی تبدیل کنند. درحالی که اگر اتفاقی برای رییس جمهور در این سفر می افتاد، همین هایی که امروز از یک سفر غیرضروری و بدون رعایت مسائل امنیتی، دستاوردسازی می کنند، از انبوهی تئوری های توطئه برای حذف او رونمایی می کردند!