در حالی که انسان ها درگیر غربالگری سرطان و پیشرفت های پزشکی هستند، لاک پشت ها بیش از 250 میلیون سال است که بی سروصدا بهترین زندگی خود را سپری می کنند و با نرخ های به طرز شگفت آوری پایینی به سرطان مبتلا می شوند. تحقیقات جدید نشان می دهد که این خزندگان باستانی ممکن است سرنخ هایی در مورد اینکه چرا برخی از حیوانات تقریبا در برابر یکی از ویرانگرترین بیماری های طبیعت مصون هستند، ارائه دهند.

به گزارش ایسنا، یک مطالعه جدید نشان می دهد که لاک پشت ها در مقایسه با بسیاری از گروه های مهره داران دیگر که مورد مطالعه قرار گرفته اند، با نرخ بسیار پایینی به سرطان مبتلا می شوند. دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل صدها کالبدشکافی لاک پشت از باغ وحش های سراسر اروپا، بریتانیا و ایالات متحده، دریافتند که نرخ سرطان آنقدر پایین است که حتی سالم ترین جمعیت های انسانی نیز در مقایسه با آنها مستعد ابتلا به سرطان به نظر می رسند.

به نقل از اس اف، آن چه که این یافته ها را بسیار قابل توجه می کند، چیزی است که دانشمندان آن را پارادوکس پِتو (Peto’s paradox) می نامند. مشاهده ی گیج کننده ای که می گوید حیوانات بزرگ تر و با طول عمر بیشتر، از نظر تئوری باید بیشتر به سرطان مبتلا شوند، زیرا سلول های بیشتری دارند که می توانند به مرور زمان بدخیم شوند. به نظر می رسد لاک پشت ها این انتظار را به چالش می کشند.

برای مثال، لاک پشت های غول پیکر گالاپاگوس می توانند بیش از 150 سال عمر کنند و بیش از 300 کیلوگرم (حدود 660 پوند) وزن داشته باشند که در مقایسه با حیوانات کوچک تر و کوتاه عمرتر، سلول های بسیار بیشتری و زمان بسیار بیشتری برای بروز مشکلات سلولی به آنها می دهد. با این حال، این غول های باستانی به ندرت دچار تومور می شوند.

محققان شامل دانشمندانی از دانشگاه های بیرمنگام، ناتینگهام و چندین باغ وحش در سراسر اروپا و ایالات متحده داده های کالبدشکافی 290 لاک پشت از 64 گونه مختلف را جمع آوری کردند. این داده ها شامل هشت باغ وحش بود و از لاک پشت های برگی کوچک 150 گرمی گرفته تا لاک پشت های عظیم گالاپاگوس را در بر می گرفت.

در میان تمام 290 لاک پشت مورد بررسی، محققان تنها یک مورد نئوپلازی که اصطلاح علمی برای هرگونه رشد غیرطبیعی بافت است پیدا کردند و هیچ بدخیمی، به معنای وجود رشد سرطانی که به طور تهاجمی گسترش یابد، مشاهده نکردند. این به معنای تخمین شیوع نئوپلازی 0.34٪ و تخمین شیوع سرطان صفر درصد برای این مطالعه است.

برای مقایسه، پستانداران معمولا میانگین شیوع سرطان را حدود 10 درصد نشان می دهند، در حالی که پرندگان به طور متوسط حدود سه درصد را نشان می دهند. حتی سایر خزندگان خونسرد حدود هفت درصد شیوع سرطان را نشان می دهند. این اعداد هنوز به طور چشمگیری بالاتر از چیزی است که محققان در لاک پشت ها مشاهده می کنند.

لاک پشت ها چگونه از پس این کار برمی آیند؟ دانشمندان معتقدند که این حیوانات دفاع زیستی پیچیده ای را تکامل داده اند. تجزیه و تحلیل ژنومی گونه های بزرگ و با عمر طولانی مانند لاک پشت های غول پیکر گالاپاگوس و آلدابرا، انتخاب مثبت و تکثیر (نسخه های اضافی) ژن های مهم سرکوب کننده تومور، همراه با ژن هایی که متابولیسم، سیستم ایمنی و حفظ DNA آنها را تنظیم می کنند، نشان داده است. اساساً، آنها سیستم های پشتیبان ژنتیکی را برای شناسایی و حذف سلول های بالقوه خطرناک تکامل داده اند.

مطالعات تطبیقی همچنین نشان می دهد که لاک پشت های گالاپاگوس سطوح بالاتری از پروتیین هایی را بیان می کنند که به کنترل رشد سلول و مدیریت استرس درون سلول کمک می کنند. به عنوان مثال، سلول های آنها به طور غیرمعمول در ایجاد آپوپتوز که نوعی برنامه خود تخریبی سلولی برای مقابله با استرس شبکه آندوپلاسمی (ER) است، خوب عمل می کنند که در غیر این صورت می تواند منجر به سرطان شود اگر سلول های آسیب دیده زنده بمانند.

لاک پشت ها همچنین زندگی آرامی دارند: سرعت متابولیسم آنها حدود پنج تا 10 درصد کمتر از پستانداران هم اندازه است. این سرعت پایین تر، تولید گونه های فعال اکسیژن که مولکول های شیمیایی واکنش پذیری هستند که می توانند به مرور زمان به دی ان ای آسیب رسانده و در ایجاد سرطان نقش داشته باشند، را کاهش می دهد.

آنها حتی راه هایی را برای مقاومت در برابر شرایط سخت که به اکثر حیوانات دیگر آسیب می رساند یا آنها را می کشد، تکامل داده اند. برخی از لاک پشت ها می توانند در چرخه های انجماد و ذوب زنده بمانند، برای مدت طولانی بدون اکسیژن بمانند و دفاع آنتی اکسیدانی را در مغز تنظیم کنند. همه این ترفندها به محافظت از سلول های آنها در برابر آسیب هایی که در غیر این صورت با افزایش سن ایجاد می شوند، کمک می کند.

با وجود این سرنخ های جذاب، دانشمندان هنوز سوالاتی وجود دارد. بیشتر داده های موجود از حیوانات باغ وحش به دست آمده است که احتمالا بیشتر از لاک پشت های وحشی عمر می کنند و زمان بیشتری برای بروز سرطان به عنوان یک بیماری مرتبط با سن دارند اما جمعیت های وحشی تا حد زیادی در این زمینه مورد مطالعه قرار نگرفته اند.

درک اینکه چگونه لاک پشت ها سلول های خود را برای مدت طولانی سالم نگه می دارند، در نهایت می تواند به ما در توسعه راه های جدید برای مبارزه با سرطان یا کاهش سرعت پیری در افراد کمک کند. دانشمندان امیدوارند به جای مطالعه صرف آنچه در سرطان اشتباه رخ می دهد، بفهمند چه چیزی در حیواناتی مانند لاک پشت ها که به طرز چشمگیری برای دهه ها یا حتی قرن ها سالم می مانند، درست پیش می رود.