فرارو- فیلم سینمایی فرمول یک: فیلم در ابتدای تیرماه در سینماهای جهان اکران شده و در روزهای اخیر نمایش آن در شبکه های آنلاین شروع شده است. این فیلم به کارگردانی جوزف کوشینسکی درباره راننده ای به نام سانی هیز است.

به گزارش فرارو، مسابقات اتومیبل رانی ورزشی است که در آن اعضای یک تیم، به همان اندازه که با تیم های رقیب در حال مسابقه اند، با یک دیگرنیز در حال رقابت اند. بنابراین این موضوع می تواند یک سوژه جذاب برای ساخت فیلم باشد. فرمول یک: فیلم از این سوژه استفاده کرده تا فیلمی درباره دنیای اتومبیل و مسابقه بسازد. برد پیت در نقش یک راننده ظاهر می شود که پس از 30 سال دوباره در مسابقات فرمول یک حاضر می شود تا همه قواعد را به هم بریزد.

داستان فرمول یک:فیلم (F1: The Movie) بی شباهت به انیمیشن ماشین ها محصول 2006 استودیو پیکسار نیست. در عین حال این فیلم مانند اثر قبلی کارگردان به نام تاپ گان: ماوریک درباره یک ستاره در قالب یک درام هیجانی است. تفاوت در اینجاست که برد پیت برخلاف تام کروز کاراکتری افسانه ای نیست و کارهای عجیب و غریب انجام نمی دهد.

برد پیت نقش سانی هیز را بازی می کند. راننده ای فوق العاده که پس از تصادف مرگبار در گذشته از دنیای مسابقات کنار رفته بود. او بعد از مدتی سرگردانی و فعالیت به عنوان قمارباز و راننده تاکسی دوباره به دنیای مسابقات برگشته است. سانی هیز با ون قدیمی اش به این طرف و آن طرف می رود و در هر مسابقه ای که بتواند شرکت می کند.

داستان از جایی شروع می شود که دوست قدیمی اش روبن با بازی خاویر باردم با او تماس می گیرد تا یکی از اعضای تیم جدیدش باشد. پیشنهادی که روبن می دهد با نارضایتی اعضای تیم، به خصوص ستاره جوان جاشوا پیرس همراه است. جاشوا این نارضایتی را علنا اعلام می کند و به سانی هیز لقب پیرمرد می دهد.

بیننده همراه با سانی هیز و تیمش از لندن تا ابوظبی سفر می کند تا در مسابقات مختلف فرمول یک شرکت کنند. سانی هیز با رفتار خود سریع با دیگران ارتباط برقرار می کند، به خصوص با مدیر فنی تیم کیت مک کانا که با بازی خوب کری کاندون همراه بوده است. در حقیقت برد پیت بدون همراهی کری کاندون نمی توانست به خوبی از عهده ایفای نقش برآید.

همچنین فرمول یک: فیلم ترکیبی از جذابیت های بصری، شبیه سازی های اغراق آمیز و توجه به جزییات است. این فیلم در پیست های واقعی و بهترین امکانات فیلمبرداری شده و لوییس همیلتون ، قهرمان انگلیسی مسابقات فرمول یک به عنوان تهیه کننده در این اثر حضور دارد. در عین حال در فرمول یک: فیلم انبوهی از تبلیغات شرکت های مسابقه ای دیده می شود. این فیلم آنقدر به جنبه های مثبت مسابقات فرمول یک پایبند است که هیج نقدی درباره دنیای پشت پرده این رقابت ها مانند شرط بندی و فشار روانی دیده نمی شود. پس تنشی زیادی در داستان وجود ندارد و فقط داستان از نقطه ای در جهان به گوشه ای دیگر می رود.

هرچند شخصیت سانی هیز به عنوان یک بازنده به تصویر کشیده می شود؛ اما همچنان شبیه به کسی است که به تازگی یک پروژه عکاسی مد را به اتمام رسانده باشد. پیراهن جین با چند دکمه باز که گردنبندهای سبک بوهمیایی اش دیده می شود و عینک آفتابی اش زیر نور خورشید برق می زند.

در حقیقت او شباهتی به آدم ها شکست خورده ندارد. فرمول یک: فیلم سن بالای برد پیت برای مسابقات را یک امتیاز نشان می دهد تا تقابل جذابی میان سانی هیز و جاشوا به وجود آید. همچنین موسیقی هانس زیمر به درستی با تدوین و فیلم همراه شده تا مخاطب را به تماشا وادار کند.

فرمول یک: فیلم تا حدودی موفق می شود، حس درونی راننده را زمانی که با سرعت در پیست می تازد را منتقل کند. همین طوربه درستی حس تماشای یک مسابقه از زاویه دید بیننده را نشان می دهد.

این در حالی است که نمی تواند پیوندی عاطفی با مخاطب ایجاد کند. در مجموع فرمول یک: فیلم تلاشی چشم گیر برای ترکیب درام با دنیای مسابقات است. هرچند که فیلم از لحاظ بصری تماشایی است و بازی برد پیت نقطه قوت آن است اما در پرداخت عمیقتر به داستان و ایجاد تنش یا پیوند عاطفی با مخاطب ناتوان است.