روزنامه شرق در مطلبی انتقادی از صداوسیما مدعی شد که صدواسیما مرجعیت خبری و رسانه ای خود را از دست داده است.

این روزنامه نوشت: تا زمانی که یک رسانه یا شبکه رسانه ای در نقش و جایگاه نسبی مرجعیت خبری و رسانه ای در ایران شکل نگیرد و جامعه ایرانی به یک رسانه و شبکه رسانه ای به طور نسبی یا اکثریت، اعتماد و اطمینان نداشته باشند، جامعه ایرانی روی ثبات و رفاه را نخواهد دید.

بدیهی است که در شرایط حاضر و با توجه به زیرساخت های فنی و اقتصادی، صداوسیما مهم ترین و آسان ترین و فوری ترین رسانه برای تبدیل شدن به مرجعیت نسبی رسانه ای است.

واقعیت این است که صداوسیمای جمهوری اسلامی سال هاست مرجعیت خبری و رسانه ای خود را با فعال شدن شبکه های ماهواره ای و رسانه ای خارجی و شبکه های رسانه ای در فضای مجازی از دست داده است و عملا در فضای عمومی و اجتماعی ایران، صداوسیما از کمترین اعتماد و اطمینان و به عبارت دقیق تر از کمترین رجوع رسانه ای برخوردار است.

این نبود اعتماد و اطمینان باعث شد عملا امکان تحرک و قدرت رسانه ای در جامعه ایرانی با حضور رسانه های غیرملی، سیاسی و خارجی افزایش یابد و صداوسیما عملا بازی رسانه ای را به دیگر رسانه ها واگذار کند و صرفا در وادی توهمات و محاسبات سیاسی و باندی گرفتار باشد و در مواردی به بازی غیرحرفه ای و باندی با رسانه های دیگر برای تقابل یا واکنش وارد شود.

نتیجه این رفتار و کارکرد فاصله گرفتن بیشتر جامعه با صداوسیمای به اصطلاح ملی و گرفتارشدن در وادی بی انتها و پرابهام رسانه های مختلف است که اغلب با هزینه های خارجی و با نیت های سوء در حال خبرپراکنی و استحاله جامعه ایرانی هستند. صداوسیمای کنونی نه تنها کارکرد و وظیفه ملی خود را به خوبی انجام نمی دهد، بلکه با دلزده کردن مخاطبان ایرانی، باعث سرگردانی و گرفتاری مخاطبان در میان خیل عظیمی از رسانه ای های بی اعتبار و بی هویت می شود. این شرایط می تواند یکی از بزرگ ترین تهدیدات برای ایران به لحاظ همبستگی ملی و حفظ تمامیت ارضی کشور باشد.

تجربه جنگ 12روزه و درحالی که مردم به لحاظ شرایط جنگی به دنبال یک مأمن رسانه ای و خبری قابل اعتماد و اطمینان می گشتند، نشان داد که صداوسیما از درک شرایط و قابلیت جذب و جلب مخاطب و تبدیل شدن به یک مرجعیت کوچک رسانه ای به لحاظ سیاسی و حرفه ای برخوردار نیست.

انتشار دیرهنگام اخبار آن هم اخباری ناقص و ضعیف، تحلیل های به شدت ضعیف و سبک، همگی باعث شد که متأسفانه رسانه ها و شبکه های ماهواره ای و مجازی که اغلب نقش منفی در وحدت و هم گرایی ملی ایرانیان بازی می کردند، میدان دار فضای رسانه ای و اطلاع رسانی دوران جنگ باشند و اگر شعور و درک سیاسی اکثریت ایرانیان با وجود همه بی مهری ها و ناملایمات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی نبود، مشخص نبود که چه شرایطی برای کشور رقم می خورد.

حفظ و تداوم همبستگی اجتماعی شکل گرفته و تبدیل آن به یک ظرفیت پایدار و مؤثر در روند توسعه، ثبات سیاسی و امنیت پایدار در گرو وجود شبکه های ارتباطی و اطلاعاتی سالم، شفاف و واقع بینانه است و در این راستا صداوسیما با تغییر رویکردها و راهبردها و عبور از نگرش های جناحی و باندی سیاسی و اقلیت محور و فعال کردن عناصر ملی و میهنی و بهره گیری از همه ظرفیت های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور، باید به جایگاه ملی و مرجعیت ملی رسانه ای تبدیل شود و کارکرد و مسئولیت واقعی و حیاتی خود را در تقویت روحیه ملی و همبستگی اجتماعی ایرانیان از طریق جلب اعتماد عمومی و جذب همه ایرانیان ایفا کند.

بدون مرجعیت ملی رسانه ای و ارتباطی و با تداوم رویکردها و راهبردهای کنونی صداوسیما، نه تنها همبستگی اجتماعی و ملی شکل نمی گیرد و تقویت نمی شود، بلکه چه بسا این شرایط مورد تهدید نیز قرار گیرد.