چندی پیش آقای گودرزی، مدیرعامل بورس، از نهایی شدن نسخه جدید بسته تثبیت بازار خبر داد و گفت: تداوم حمایت مستقیم از سهام، بهبود مدیریت سبدها و صندوق ها، استفاده از ابزار مشتقه ای مانند اوراق تبعی و اختیار معامله و اصلاح برخی مقررات، بخشی از بسته تثبیت و رونق بازار هستند.

دنیای اقتصاد نوشت: در خصوص تحلیل این اقدام حمایتی در شرایط کنونی بازار و در صورت عملیاتی شدن آن، ابتدا اشاره ای به مولفه های کلیدی این بسته و اثرات احتمالی آن بر بازار بورس سهام تهران خواهم داشت. اگر تزریق نقدینگی به شکل هدفمند و هوشمندانه، در جهت حمایت مستقیم از صنایع و سهام شاخص ساز مانند خودرو، بانک، پتروشیمی، فلزات و … انجام شود، می تواند در جهت بهبود بازار اثرات مثبت کوتاه مدتی چون کاهش فشار فروش و مهار افت شاخص کل را به همراه داشته باشد، البته به شرطی که منابع مالی محدود نباشد، در غیر این صورت اثر آن موقتی است که این خود، یک ریسک برای بازار محسوب خواهد شد. همچنین اگر بخشی از این نقدینگی به سمت بهبود مدیریت صندوق ها و سبدها هدایت شود و منجر به اثراتی چون بازنگری در ترکیب دارایی صندوق های ETF و کاهش تمرکز روی سهام پرنوسان باشد، می تواند به بهبود بازار کمک کند.

همچنین اثرات بلندمدت این فرآیند حمایتی، منجر به جذب سرمایه گذاری نهادی و کاهش حباب قیمتی در برخی بخش ها خواهد شد. موضوع دیگر، استفاده از این فرآیند در جهت حمایت از ابزار مشتقه مانند اوراق تبعی و اختیار معامله است. این مهم می تواند با اثراتی چون امکان پوشش ریسک برای سهامداران در برابر نوسانات و اثرات ساختاری چون افزایش عمق بازار و کاهش هیجانات کاذب، به بهبود بازار کمک کند. همچنین در جهت حمایت از بازار برای تسریع بهبود آن، اصلاح مقررات بازار همچون تسهیل فرآیندهای معاملاتی و شفاف سازی قوانین و در راستای روان شناسی بازار، بهبود اعتماد سرمایه گذاران خرد ضروری محسوب می شود. حال سوال اینجاست که آیا این بسته در شرایط پساجنگ برای بهبود هر چه سریع تر بازار کارساز ظاهر می شود؟ در این راستا بهتر است در دو بخش، فرصت ها و تهدیدها، موضوع را بررسی کنم.

نقاط قوت این اقدام می تواند با اثراتی چون مهار فروش های هیجانی، از سقوط آزاد شاخص در حال حاضر جلوگیری کند و با پیام مثبت خود به بازار در خصوص اینکه دولت اکنون از بورس حمایت می کند به کاهش ترس سهامداران خرد بینجامد و در نهایت، منجر به ثبات سازی داخلی بازار شود. همچنین با مشوق هایی مانند اوراق تبعی، انگیزه خروج پول را کاهش دهد و تا حدودی از فرار سرمایه ها جلوگیری کند. اما چالش های جدی این اقدام هم باید در کفه دیگر ترازو گذاشت.