وقتی بنان با اتومبیل شخصی در جادهٔ کرج مشغول رانندگی بود، با کامیونی که فاقد چراغ ایمنی عقب بود تصادف کرد و در این سانحه چشم راست خود را از دست داد و به همین خاطر همیشه از عینک دودی استفاده می کرد.

به گزارش برنا، ابوالحسن ورزی، دوست نزدیک بنان، شعر زیر را تحت تأثیر این واقعه سرود:

دیدیم چو بازیگریِ دور زمان را بازیچه گرفتیم همه کار جهان را

مااز گذر عمر به جز درد چه دیدیم تا دل بسپاریم جهانِ گذران را

باری ست گران محنت این عمر به دوشم تا چند کشم زحمت این بار گران را

از بهر نمایاندن غم های نهان بود روزی که دمیدند به تن پرتو جان را

در خرمن صاحب نظران برق بلا شد آن شعله که افروخت چراغ دگران را

آماج بلا جز دل ارباب هنر نیست سرخط امان داده قضا بی هنران را

می خواست که در چشم هنر نور نمانَد آسیب رسانید اگر چشم بنان را

افسوس که تاریک شد آن دیده که می دید با برق نگاهی همه اسرار نهان را.