روزنامه هم میهن در یادداشتی آورده است: همه می دانند که سال هاست عده ای بسیار اندک و با رای 3 درصدی خود مدعی شده اند که آنان هسته سخت نظام هستند و بقای نظام را این جماعت اندک ضمانت می کنند. همه هم می دانستند که این جماعت بسیار محدود اگر مورد حمایت های پیدا و پنهان نباشند خودشان را هم نمی توانند حفظ کنند چه رسد به اینکه بخواهند ستون فقرات نظام برآمده از انقلاب باشند. در واقع آنان از طریق این شعار ارتزاق کرده و نان می خورند.

دلیل اول؛ این هسته به اصطلاح سخت قدرت در انتخابات 1402 و 1403 کیسه سختی را به آقای قالیباف کشیدند و ایشان تجربه عینی و ملموسی از آنان دارد. دلیل دوم نیز به وضعیت جنگ کنونی بر می گردد و برای همه روشن شد که آن هسته سخت جعلی و کوچک، اصلاً آنچه که مدعی است نیست، و باید در برابرش تمام قد ایستاد.

این اقدام و گفتار ایشان گرچه پسندیده است ولی باید به الزامات آن نیز متعهد بود. اول از همه جلب اعتماد مردم و جامعه است. خیلی روشن باید گفت، در میانه اغلب بحران ها مسئولین تحت فشار وضعیت بحرانی، نکات خوب و در خور تاملی را می گویند و وعده های قابل قبولی هم می دهند.

هنگامی که به هر دلیلی بحران فروکش می کند آن وعده ها را فراموش کرده و مطلقاً پیگیری نمی کنند. گویی از ابتدا وعده ای در میان نبوده است و مردم را به کلی بی اعتماد به خود می کنند.

بنابراین بازسازی اعتماد با این 90 میلیون از نان شب حکومت کنندگان واجب تر است. تقریباً با قریب به اتفاق افرادی که گفت وگو می شود به علت همین بی اعتمادی، از انجام اصلاحات و عمل به وعده ها ناامیدند.

راه عملی برای این کار آغاز اجرای وعده ها است. از همان رسانه ای که گفت وگو کردید آغاز کنید. به نظر آقای قالیباف سهم همه این 90 میلیون نفر یا هسته سخت نظام در آن رسانه یکسان است؟ به نظر ایشان نمایندگان 3 درصدی همان اندازه در رسانه حضور دارند که نمایندگان 97 درصدی هستند؟ آیا رویکردها و مطالبات 97 درصدی ها هم بیان می شود؟ آیا می دانید که مخاطبان این رسانه ملی نسبت به گذشته چقدر افت کرده و چقدر اثرگذاری آن کمتر شده است؟ آیا می دانید که این عملکرد موجب شده که مرجعیت رسانه ای دودستی تقدیم بیگانگان و امنیت ملی مخدوش شود؟

گام دوم را از همان مجلس تحت امر خود باید برداشت. چه سازوکاری در انتخابات هست که نمایندگان تهران با حدود 3 درصد واجدین حق رأی وارد مجلس می شوند؟ فکر نمی کنید که این وضعیت در تعارض آشکار با گزاره طلای شما قرار دارد؟

گام سوم شفافیت است. اگر همه مردم صاحب کشور هستند پس چرا بخش مهمی از داده ها و امور عادی مربوط به مردم را در پشت صحنه تصمیم و قانون گذاری کردید؟ قانون فرزندآوری، صیانت، حجاب و... چرا باید به دور از چشم این هسته سخت نظام گفت وگو و مصوب شود؟

از این گام ها باز هم می توان برشمرد. امیدواریم این گام ها زودتر برداشته شود تا گزاره شما به معنای واقعی به سوی تحقق حرکت کند.