| روزنامه اطلاعات در یادداشتی با عنوان مگر بیشتر از یک دولت قانونی داریم؟! ضمن انتقاد از تندگویی هاو حمله یک نماینده مجلس علیه رییس دولت چهاردهم،از ایجاد تفرقه در کشور بر حذر داشته است. این روزنامه در این زمینه نوشت: هنوز از شرایط سخت و بحرانی که اوج آن در جنگ و مقاومت 12 روزه نمود یافت، خارج نشده ایم. با این حال برخی، فرصت را مغتنم جسته تا نانشان را به روغن تفرقه چرب کنند و اندیشه وحدت و طریقتِ وفاق را نابود نمایند. برای آنان زدنِ گردن این جریان بهترین کار است. پس مستقیم به سراغ رییس جمهور پزشکیان رفته و او را هدف قرار داده اند. یک عضو شورای شهر رشت دست به دامن نتانیاهو شده و در شبکه اجتماعی توصیه کرده که چرا اسراییل لطف نمی کند و همچون شهید رییسی، پزشکیان را نیز به شهادت نمی رساند! و بعد هم رندانه و تفرقه اندازانه افزوده بود که: چرا یک اصلاح طلب در حمله صهیونیست ها شهید نشده است؟! عجبا که این غفلت زده فکر می کند سرداران شهید و گرامی مملکت، ربطی به او و نوگلان تازه انقلابی چون ایشان دارند که دیکته های استادان پشت پرده را می نویسند تا تشنگان قدرت بتوانند تست بزنند و معیارسنجی کنند. حقیقت آن است که ما هنوز در زمان جنگ هستیم و تضعیف دولت تکلیف روشنی دارد؛ بازی در جبهه دشمن است و همکاری با ستون پنجم. نمی گویم فضا را گردآلود و خصومت زده سازیم، اما در ایران فقط یک دولت در کار است که منتخب ملت و مورد تایید رهبری است و بقیه کاسبان و شکست خوردگان و طمعکارانی هستند که می شناسیم و نام نمی بریم. پس مماشاتی در کار نخواهد بود و اگر نایره جنگ دوباره درگیرد باید سخت مراقب این جریان و اهداف آن بود. یک نمونه جالبتر از این، سخنان تکان دهنده ابوالفضل ظهره وند نماینده گلچین شده مجلس است که از جمله فرموده اند من کارشناسم و تحلیل می دهم و اتفاقا حضرت آقا به نظر کارشناسی توجه دارند و به این وسیله هم شخصاً خود را منتسب رهبری فرض کرده و هم تحلیلگر و کارشناس خودخوانده و مورد توجه رهبری قلمداد فرموده و دانسته یا ندانسته خود را تا بدان مقام برکشیده است. او خود را در غیاب فرماندهان شهید، مشاور و نصیحت گوی آن بزرگان می خواند که پیشگویی کرده بود، ولی متاسفانه فرماندهان بزرگ و شهید در اثر بی کفایتی رییس جمهور و دولتیان شهید شدند و به حرف ظهره وند و دوستانش گوش ندادند. نمونه ادعاهای ایشان در اندرز و هشدار به فرماندهان را بخوانیم: قبل از شهادت فرماندهان در جلسه ای که خدمتشان بودیم، همه ی هشدارها را دادیم…قبل از شروع جنگ فرماندهان را زدند؛ یعنی از درون زدند… غیر از کودتا چه می شود گفت؟ گزیده دیگری از سخنان ایشان چنین است: … دولت فعلی تا پایان کارش می خواهد کار جمهوری اسلامی را تمام کند… بحث بر سر براندازی از درون است…با شنیدن صحبت های آقای پزشکیان وحشت کردم؛ ایشان فاقد حداقل صلاحیت برای این پست است. حرف های تخت روانچی را آقای پزشکیان تکرار کرد که شرط مذاکره این است که در حین آن حمله نشود؛ یعنی بعد از مذاکره حمله کنید! یعنی استیصال برای تسلیم! صحبت های آقای پزشکیان با کجای قانون اساسی می خواند؟ به این نتیجه رسیده ام که کارویژه ی این دولت بستن پرونده انقلاب اسلامی است. می گویند مجلس استیضاح کند، اکثریت مجلس در وفاق با دولت هستند. باید علیه کودتا، کودتا کرد. با وجود اینها، بعد از هر مذاکره، جنگ خواهد شد…اینها با موجودیت ایران بازی می کنند… کودتا چیزی غیر از این است؟! …اینها از فرماندهان و رهبری رد شده اند… این سخنان را از آن جهت نقل کردم که حساسیت فضای پیش رو را گوشزد کنم. این سخنان روی پرده، حتما پشت پرده ای گسترده دارد. افراط و تفریط و میدان دادن به جریانهای تندرو ممکن است کار دست همه بدهد. ازقضا در اولین روزهای مخاصمه، سران قوا و شخص مسعود پزشکیان در جلسه ای مهم هدف حمله جنایتکاران صهیونی قرار گرفتند که به لطف الهی در امان ماندند و کشور از مدیریت ایشان بهره مند شد. دولت پزشکیان به شهادت دوست و دشمن، تا این لحظه بسیار کوشیده و فراتر از انتظار کوشیده تا امنیت و نیازهای مملکت، مردم و قشون نظامی را برای مقاومت و پاسخگویی به دشمن آماده سازد. از مروت و شرافت به دور است چنین پندارها، چنین گفتارها، چنین سنگ بر راه افکندن… ایران، سرزمین بزرگ و سترگ ما، مادر کهنسال و مهربان ما، دولت ها و سلسله ها و حکومت ها دیده و قصه های تلخ و شیرین فراوان در سینه دارد. این خاک پر است از مردان جنگاور و زنان دلسوخته…؛ اما در گوشه و کنار، داستان خیانت و خدعه و نیرنگ و فرار و دورویی هم کم نیست. ایرانیان در پیروزی و شکست سربلند بوده و به تاریخ بازگشته و درس داده اند. اما کمتر سرافکندگی و زشتکاری در کارنامه داشته اند. این مقاومت بزرگ 12روزه در برابر ایالات متحده - به مثابه ابرقدرت قرن - و مستعمره منطقه ای آن رژیم صهیونیستی، به راستی از هر جهت مایه سربلندی و افتخار بود. دولت پزشکیان و ملت ایران هیچ کم نگذاشتند و همه را شگفت زده کردند. جماعتی از این شگفتی عصبانی هستند و می خواهند دوباره روایت دژم و ناخوش بگویند و اشعار سست و ناتندرست خود را به جای شعر فردوسی، غزل حافظ و سعدی، یا سرودهای محبوب ملت جا بزنند. مردم در کنار دولتی که خود برگزیده اند همچنان ایستاده اند. نویسنده: سید مسعود رضوی | 
فوت و فن خانه داری؛ خانه را بر اساس تیپ شخصیتی‌تان تمیز کنید
«ای ایران» بنان؛ سرود بزنگاه‌های تاریخی بعد از 80 سال
عکس/ بزرگان استقلال و پرسپولیس در مجلس ختم این مربی