روزنامه خراسان در مطلبی با عنوان تخریب گنبد ارتباطی آمریکا به بررسی چرایی انعکاس یافتن روایت آمریکایی و پیشی گرفتن این روایت بر واقعیت میدان پرداخته است.

این روزنامه در این زمینه نوشت: جنگ 12 روزه اخیر و حوادث پس از آن، نه فقط یک پرونده امنیتی بلکه نمونه ای آموزنده از نسبت رسانه، روایت و واقعیت در عصر جنگ های ترکیبی است؛ نبردی چندلایه که در آن، پاسخ متقابل ایران به تجاوز مستقیم آمریکا که برخی سایت های حساس و هسته ای را هدف قرار داده بود نقطه عطفی مهم به حساب می آید.

کشورمان در پاسخ به تجاوز آمریکایی، یکی از مهم ترین پایگاه های نظامی ایالات متحده در منطقه، یعنی پایگاه العدید در قطر را با 14موشک هدف قرار داد؛ حمله ای که با سکوت سنگین رسانه ای آمریکا مواجه شد.

پنتاگون و کاخ سفید بلافاصله پس از این عملیات، با صدور بیانیه هایی مشابه، مدعی شدند هیچ یک از موشک ها به هدف اصابت نکرده و تمامی آن ها رهگیری شده اند.

اما حالا آن‎چه رسانه ها و تصاویر ماهواره ای منتشرشده در روزهای اخیر نشان می دهند، حقیقتی متفاوت را روایت می کند: انهدام کامل دست کم یکی از رادوم های حیاتی و راهبردی ارتش آمریکا در این پایگاه، که بخشی از شبکه فرماندهی و ارتباطی ایالات متحده در خاورمیانه به شمار می رفت و نابودی آن، می تواند اختلالی جدی در عملکرد عملیاتی پایگاه ایجاد کند.

این نخستین بار نیست که روایت رسمی آمریکا با واقعیت میدانی همخوانی ندارد. در ماجرای حمله موشکی ایران به پایگاه عین الاسد پس از ترور سردار سلیمانی نیز ابتدا گفته شد که حمله بی اثر بوده، اما بعدها تحت فشار رسانه ها و افکار عمومی، به جراحت ده ها نظامی اعتراف شد. حالا هم در قبال حمله به العدید، واشنگتن سکوت کرده و حتی در بیانیه های رسمی ارتش آمریکا هیچ اشاره ای به تخریب زیرساخت های حیاتی پایگاه نشده است.

با این حال، تصاویر ماهواره ای تازه منتشرشده و گزارش هایی از رسانه های منطقه ای و بین المللی، صحت روایت اولیه ایران را تأیید کرده اند؛ حمله ای دقیق و هدفمند که رادار کنترل مرکزی آمریکا را که مغز پدافند منطقه محسوب می‎شود، نابود کرده است.

مسئله ای که در این میان توجه برانگیز است، نه فقط دروغ پردازی رسانه های غربی، بلکه نحوه مواجهه بخشی از تحلیلگران داخلی با چنین رخدادهایی است. در چند سال اخیر، هرگاه ایران عملیات نظامی یا امنیتی علیه اهداف آمریکایی یا صهیونیستی انجام داده، بخشی از جریان رسانه ای داخلی عمدتاً با نیت دلسوزی و از منظر مطالبه گری به گونه ای با تردید، بدبینی یا حتی انکار با آن برخورد کرده است.

عملیات عین الاسد که رهبر انقلاب آن را یوم ا… نامیدند، از سوی برخی چهره های رسانه ای منتقد، فیک خوانده شد؛ تحلیلی که در عمل همراستا با روایت کاخ سفید قرار گرفت. در مورد حمله اخیر نیز، تا پیش از انتشار تصاویر ماهواره ای، همین رویکرد تکرار شد و حتی برخی رسانه های فارسی زبان، برای اثبات بی اثر بودن حمله، به رسانه های اسراییلی استناد کردند!

در چنین فضایی، این پرسش جدی مطرح است که چرا بخشی از بدنه تحلیلگران و رسانه های داخلی، برای درک واقعیت میدانی، ناگزیر به تأیید روایت غربی ها وابسته مانده اند؟ آیا این تنها ناشی از محافظه کاری در تحلیل است یا ریشه در نوعی خودتحقیری و بی اعتمادی نسبت به نهادهای رسمی دارد؟ حتی اگر نیت منتقدان از سر دلسوزی و پیگیری شفافیت باشد، بی توجهی به مختصات جنگ های نوین، به ‎خصوص جنگ های شناختی، می تواند به بازتولید روایت دشمن منجر شود؛ روایتی که بیش از آن‎که بر مبنای واقعیت باشد، مبتنی بر مدیریت ذهن و افکار عمومی طراحی شده است.

اهمیت حمله به پایگاه العدید فقط در بعد فنی و عملیاتی نیست، بلکه پیام روانی قابل توجهی نیز برای آمریکا و متحدانش در منطقه دارد. رادوم ها که بخشی حیاتی از سیستم های راداری و ارتباطی پیشرفته به شمار می روند، نه تنها سازه هایی نمادین، بلکه محورهای کلیدی عملکرد دفاعی و فرماندهی در پایگاه های آمریکایی هستند.

انهدام این بخش ها در پایگاه العدید که قلب عملیات ارتش آمریکا در خلیج‎فارس محسوب می شود، صرفاً یک اقدام تلافی جویانه نیست، بلکه نشان دهنده توانمندی راهبردی و دقت عملیاتی ایران در نقطه ای حساس است. این پایگاه، مهم ترین مرکز هماهنگی پدافندی سنتکام است که شبکه ای متشکل از رادارهای ماهواره ای را در منطقه، از عربستان تا مدیترانه، هماهنگ می کند و نقش کلیدی در رهگیری ها دارد.

تصاویر ماهواره ای منتشرشده و تأیید رسانه های خارجی، نشان می دهد عملیات موشکی ایران نه تنها قدرت بازدارندگی بلکه دقت و توان اطلاعاتی قابل توجهی دارد.