باستان شناسان آرامگاه پادشاه مایایی را که شهر کاراکول (Caracol) را در محل کنونی بلیز بنیان گذاری کرده بود، کشف کرده اند.

به گزارش ایسنا، باستان شناسان با کاوش در بلیز ، مقبره نخستین فرمانروای شهر باستانی مایایی کاراکول که در قرون ششم و هفتم میلادی، یکی از مراکز اصلی در نواحی کم ارتفاع تمدن مایا بود کشف کرده اند.

لایوساینس نوشت، آرامگاه پادشاه کاراکول (Caracol) که Te K'ab Chaak (در زبان مایا به معنی خدای باران شاخه درخت ) نام دارد، به حدود سال 350 میلادی تعلق دارد. او در سال 331 میلادی به تخت سلطنت کاراکول نشسته بود.

طبق بیانیه ای که پنج شنبه (10 جولای) منتشر شد، از زمانی که دایان چیس (Diane Chase) و آرلن چیس (Arlen Chase)، باستان شناسان دانشگاه هیوستون، بیش از 40 سال پیش، حفاری در این محل را آغاز کردند، این نخستین بار است که هرگونه آرامگاه سلطنتی قابل شناسایی در کاراکول کشف شده است.

مقبره Te K'ab Chaak یکی از سه مقبره مهمی بود که در آکروپول شمال شرقی واقع در این محوطه کشف شده است. آکروپول شمال شرقی یک مجموعه مرتفع در حاشیه مرکز شهر است که برای اقامتگاه های سلطنتی و آیین های عمومی استفاده می شده است.

این مقبره سلطنتی شامل ظروف سفالی، استخوان های حکاکی شده، صدف دریایی، مُهره های یشم لوله ای شکل، و یک نقاب مرگ موزاییکی ساخته شده از یشم بود. یکی از ظروف سفالی، یک فرمانروای مایایی را در حال نگه داشتن نیزه و دریافت هدایا به تصویر می کشید. این درحالی است که ظرف دیگر خدای مایایی بازرگانان، را در میان هدایا نشان می داد.

کشفی در سال 2010 میلادی آثاری از مرکز مکزیک، از جمله تیغه های ابسیدین را آشکار کرد که تاثیر تئوتیئواکان شهر مرکزی مکزیک، شهری که بعدها بر آزتک ها نیز تأثیر گذاشت، را آشکار می کرد.

اما مقبره هایی که اخیرا در کاراکول کشف شده اند حداقل به یک نسل پیش از آن تعلق دارند، که نشان می دهد این مقبره ها به فرمانروایان بومی مایا و نه اشراف زاده ای حاکم از تئوتیئواکان تعلق داشتند.

براساس بیانیه ای که منتشر شده است، بقایای Te K'ab Chaak نشان می دهد که قد او حدود 170 سانتی متر بوده و هنگام مرگ در سن بالا، دندان نداشته است. دودمان سلطنتی که او بنیان گذاشت، بیش از 460 سال دوام داشت.

کاراکول یکی از بزرگ ترین و مهم ترین شهرهای جهان مایا بود که جمعیت آن در اوج خود بیش از 100.000 نفر تخمین زده می شود. اما این شهر، همانند بسیاری دیگر از سکونتگاه های مایا، تا سال 900 میلادی به دلایلی نامشخص رو به افول رفت.

ویرانه های آن اکنون در جنگل های ارتفاعات ناحیه Cayo در مرکز بلیز قرارد دارد که حدود 85 کیلومتر از ساحل کاراییب فاصله دارد و در 72 کیلومتری در جنوب شرقی شهر مایایی تیکال در گواتمالا واقع شده است.

تحقیقات باستان شناسی نشان داده اند که کاراکول زمانی بیش از 177 کیلومتر مربع وسعت داشته و دارای جاده های سنگ فرش شده، ساختمان ها و سازه های یادبود بوده که از جمله آن ها به هرم کانا (Caana) با ارتفاع 43 متر می توان اشاره کرد که آن نیز توسط خانواده چیس کشف شد و هنوز یکی از بلندترین ساختمان های بلیز به شمار می آید.

آرلن چیس استاد انسان شناسی دانشگاه هیوستون، گفت که تأثیرات تئوتیئواکان در این محل نشان می دهد که فرمانروایان اولیه کاراکول ارتباطات عمیقی با آن منطقه و دیگر بخش های آمریکای میانه آن زمان داشته اند.

او در بیانیه گفت: هر دو منطقه، مکزیک مرکزی و ناحیه مایا، آشکارا از آیین های مذهبی یکدیگر آگاه بودند ، با این حال تئوتیئواکان حدود 1200 کیلومتر از کاراکول فاصله دارد.