امیررضا جناب؛ هر چند شوک ناشی از جنگ تحمیلی 12 روزه رژیم صهیونیستی علیه خاک ایران، روند طبیعی عرضه برخی از محصولات شبکه خانگی را با اختلال مواجه کرد اما مهم ترین پروژه ای که در نقطه شروع با این شوک مواجه شد، بی شک تجربه تازه رامبد جوان بود.

طراح و مجری برنامه پرمخاطب خندوانه در قاب تلویزیون از مدت ها قبل خبر از تکاپویش برای عرضه یک محصول متفاوت در شبکه نمایش خانگی را داده بود و قسمت صفر این مجموعه درست در هفته ای پخش شد که به فاصله چند روز بعد، شرایط کشور به کل تغییر کرد. با این همه کارناوال در همان قسمت صفر و به واسطه پروداکشن متفاوت و ایده های خلاقانه در کانون توجه قرار گرفت و همه چیز حکایت از یک تجربه بلندپروازانه و البته پرریسک دارد.

رامبد جوان که علاوه بر خلاقیت های فردی خود در برنامه سازی و کارگردانی، به شدت معتقد به فعالیت گروهی و بهره گیری از ظرفیت های متعدد در قالب اتاق های فکر است، این بار هم همه چیز را به خدمت گرفته تا شاید برند دیگری را در کارنامه هنری خود ثبت کند؛ این برند در نقطه شروع چه ویژگی هایی داشته و در ادامه با چه تهدیدهایی می تواند مواجه باشد؟

اگر بخواهیم به استناد همین قسمت های پخش شده از کارناوال درباره چرایی تولد و به تعبیری کلیدواژه محوری طراحی و تولید آن نظر بدهیم باید روی گفت وگو تأکید کنیم. به نظر می رسد رامبد جوان بعد از سال ها فعالیت هنری در سینما و تلویزیون و قرار گرفتن در معرض قضاوت ها و نقدهای بعضاً تند و تیز در فضای مجازی، نسبت به یک خلأ جدی آگاه شده و آن هم مواجهه بی واسطه هنرمند و مخاطب است.

همین دغدغه هم در قالب یک برنامه سرگرم کننده، فرصتی را فراهم آورده تا هنرمندان فعال در زمینه های مختلف، ایده های قابل ارائه روی سن را پیش روی حدود 500 مخاطب ارائه کنند و بلافاصله در معرض قضاوت و نظرات آنها قرار بگیرند.

اهمیت پرداختن به چنین ایده ای و تلاش برای توجه دادن به اهمیت گفت وگو و شکل گیری دیالوگ میان تولیدکننده یک اثر هنری و مخاطبان آن هم در غیاب حلقه های واسطی همچون رسانه و منتقد، زمانی دوچندان می شود که بدانیم با توسعه فضای مجازی و حضور فعال هنرمندان و مخاطبان در شبکه های اجتماعی، گرفتار نوعی شبه گفت وگو از جنسی غیرمحترمانه و البته بدون دستاورد هستیم.

اگر رامبد جوان موفق شود به واسطه کارناوال ضمن تقویت فرهنگ گفت وگوی صحیح، جنس متفاوتی از مواجهه مخاطبان و هنرمندان با یکدیگر را پایه گذاری کند، بی تردید از منظر فرهنگی، کار سترگی را به سرانجام رسانده است؛ مأموریتی که البته هنوز و پس از پخش یک قسمت از این مسابقه، قضاوت درباره میزان توفیق آن زود است.

براساس توضیحات رامبد جوان در همان قسمت صفر، ایده اولیه شکل گیری مسابقه کارناوال متعلق به امیرحسین قیاسی است. یکی از کمدین های مستعدی که اتفاقاً در قالب پروژه احیای استندآپ کمدی در برنامه خندوانه به شهرت رسید و این روزها هم با تولید برنامه نیمه شب همچنان کمدینی فعال و محبوب به شمار می رود.

به گفته رامبد جوان، ایده قیاسی ناظر به طراحی یک رقابت میان دو هنرمند حرفه ای، برسر کیفیت مواجهه مخاطبان با آثارشان بود. ایده ای که لااقل در مختصات برنامه سازی داخلی مشابهی ندارد و بعید است با این سر و شکل بتوان نمونه ای خارجی هم برای آن پیدا کرد.

همین ایده ساده اما طی چند سال در اتاق های فکر مختلف پردازش شد و با حذف و اضافه، کارناوال را به مرحله تولید رساند. مهم ترین رویکردی که در پرورش این ایده تقویت شد هم جایگزینی مخاطب با داور بود، نکته ای که در همین قسمت های ابتدایی رامبد جوان بارها روی آن تأکید کرده است.

به تعبیری در رقابت هنرمندان در کارناوال آنچه بیش از متر و معیاری فنی و هنری در هر اجرا واجد اهمیت و تعیین کننده است، میزان ارتباط اثر با مخاطب است. نکته ای که در همین قسمت ابتدایی و در رقابت میان علی اوجی و امیرمهدی ژوله تبدیل به محور اصلی مجادله و مباحثه میان دو طیف از مخاطبان هم شد.

براساس برنامه ریزی پلتفرم فیلم نت انتهای هر هفته قرار است در دو شب پیاپی کارناوال پخش شود که هر دو بخش به نوعی مربوط به یک قسمت می شود. در هفته ای که گذشت، بخش اول و دوم از قسمت اول این برنامه پخش شد تا شاهد رقابت میان علی اوجی و امیرمهدی ژوله از گروه اول باشیم.

این رقابت های دو نفره در هفته های پیش رو با همین مقیاس ادامه پیدا خواهد کرد تا از میان 12 هنرمند شرکت کننده در فصل اول این برنامه، یک نفر به عنوان قهرمان معرفی شود. در قسمت اول علی اوجی با پشتوانه فعالیت خود به عنوان یک تهیه کننده موسیقی، گروه ارکستری را روی صحنه فرستاد تا به اجرای موسیقی های خاطره انگیز فیلم های تاریخ سینما بپردازند و امیرمهدی ژوله هم با تکیه بر تسلط خود در حوزه نگارش متن های کمدی، یک استندآپ کمدی ترکیبی را روی صحنه فرستاد.

براساس این رویکرد احتمالاً سایر 10 هنرمند دیگر هم آثاری را در قالب هایی مختلف قرار است در این مجموعه روی صحنه ببرند که شاید فی نفسه قابل رقابت با هم نباشند اما از منظر ارتباط با مخاطب، قضاوت و داوری می شوند. چالش اصلی رامبد جوان برای تبدیل شدن کارناوال به یک برند موفق در حوزه برنامه سازی، توفیق در جا انداختن همین قواعد و اصول است؛ قواعدی که البته به شکلی خلاقانه و در قسمت صفر این برنامه در قالب یک ترک موسیقی اجرا شد تا تبدیل به آیین نامه این رقابت شود. کارناوال شروع موفقی داشت و باید منتظر بمانیم تا ببینیم در ادامه چه سرانجامی پیدا خواهد کرد؟